بسم الله الرحمن الرحیم اَللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً.
دسترسی سریع




آمار بازدید
 بازدید این صفحه : 3803
 بازدید امروز : 94
 کل بازدید : 1500964
پنج شنبه ٠١ اسفند ١٣٩٨
حجت الاسلام محمد محسن طبسی
مهمترین محور بحث بنده اشاره به جریانهای موجود تقریب است.
وقتی ما در موضوع تقریب جریانهای متعددی داریم و هنوز به یک وحدتی نرسیدیم چطو ر میتوانیم حرف از وحدت بزنیم؟
در یک نگاه کلی دو مساله مهم درون مذهبی وبرون مذهبی وجود دارد که بحث از تقریب را بی فایده و یا خطرناک جلوه می دهد: خطر استحاله مذهبی؛ به بهانه تقریب، مسایل مهم مذهبی زیر سوال می رود مانند شهادت حضرت زهرا، زیارت عاشورا، محترم شمردن خلفا وعایشه وحفصه و....مساله تبری از دشمنان اهل بیت، بیعت امام علی با شیخین و....این نکات بحث از وحدت وتقریب را  بی فایده ویا خطرناک جلوه می دهد.